Op 8 januari heeft Hans Broeren een lezing gegeven over de Schrijver Sebastiaan Haffner. En dan met name over zijn boek “Kanttekeningen bij Hitler”.
Evenals het bestuur van de VGPA had Hans zijn bedenkingen toen hij als lid van de Probus club gevraagd werd een lezing over dit boek te houden. Maar na het lezen raakte hij enthousiast, vooral ook omdat Haffner (zijn echte naam was Raimond Martin Pretzel) een journalist is en geen historicus. En kan dus vrijelijk filosoferen over wat er gebeurd zou kunnen zijn als Hitler andere keuzes had gemaakt.
Hitler heeft een aantal successen behaald, zo heeft hij 6 miljoen werklozen weer aan het werk gekregen. Ook de hyperinflatie heeft hij onder controle gekregen.
De belangrijkste misdaden/fouten die hij gemaakt heeft zijn de Jodenvervolging en hij is niet gestopt toen hij zijn hoofddoel, het stichten van een Groot Duitse Rijk, in 1938 had bereikt. Maar voor democratisch gekozen leiders is het al moeilijk om op tijd te stoppen, laat staan voor dictators.
Haffner is in 1938 naar Engeland gevlucht, vooral om met zijn joodse vriendin te kunnen trouwen maar ook had hij geen zin voor de propaganda machine van Goebbels te worden ingezet. In Engeland kreeg hij een tijdelijke verblijfsvergunning en werd in de oorlog een paar keer gedetineerd. Dank zij zijn goede relatie met Winston Churchill kwam hij altijd binnen de kortste keren weer vrij.
Tijdens de lezing werd een citaat uit “Jekyll & Hyde” (ook een boek van Haffner) aangehaald en ondergetekende moest in eerste instantie sterk denken aan een bekende twitteraar uit de VS. Het laatste gedeelte van het citaat slaat nog niet op deze twitteraar maar hij heeft waarschijnlijk nog een aantal jaren te gaan.
Volgens de reconstructie van data heeft Haffner geconcludeerd dat Hitler reeds eind 1941 heeft ingezien dat de oorlog verloren was. En heeft Hitler de resterende tijd vooral gebruikt om zijn tweede doel, het vernietigen van de joden, te bereiken en het Duitse volk te straffen voor de verloren oorlog.
Er kwamen veel vragen en opmerkingen. Er waren ongeveer 35 toehoorders die Hans een welverdiend applaus gaven.