Nieuwsbrief Maart 2021 1

Een paar weken geleden hebben jullie de ALV documenten ontvangen met de procedure om dit via e-mail af te handelen. We hebben 29 reacties van leden binnengekregen. Iedereen was lovend over de manier waarop we de ALV in coronatijd afhandelen. In het bijgevoegde conceptverslag gaan wij de vragen en opmerkingen inhoudelijk behandelen. Als hier nog vragen of opmerkingen over zijn dan horen wij dat graag voor 31 maart. Volgens onze statuten moeten wij de ALV voor 31 maart afgerond hebben.

We bedanken jullie voor alle positieve reacties die we hebben mogen ontvangen. Dit keer ook van een aantal leden, die we anders niet vaak op een ALV zien.

Activiteiten

We hopen dat we onze soosactiviteiten ze spoedig mogelijk weer kunnen hervatten. Uit jullie reacties blijkt dat iedereen daar weer aan toe is. Voor de zomer zal er nog wel niets mogelijk zijn. Hopelijk heeft iedereen tegen de zomer zijn vaccinatie(s) gehad, en misschien dat dan weer iets mogelijk is.

We hopen tijdens de zomermaanden nog een bijeenkomst te kunnen organiseren. Een soort hernieuwde kennismaking onder het genot van een hapje en een drankje.

De busreis in september zien wij als Bestuur nog niet zitten. Dat vergt toch een wat langere voorbereiding en op dit moment zijn er nog te veel onzekerheden. Als de horeca weer open is, zouden we dan ons jaarlijkse diner kunnen organiseren, of anders een soosmiddag met een lezing.

Verhalen van leden

Inmiddels hebben we meerdere verhalen van leden binnen gekregen. We kunnen niet alle verhalen nu al plaatsen, wel een gedicht van Gerard Rijken van Olst ter ere van zijn vader over de electronicus, een verhaal van Rijk Bennis die graag de managers provoceert, en tenslotte nogeen reactie van Bert Middeldorp op het verhaal van Mientje Berkelmans dat in de vorige Nieuwsbrief stond.

We zijn ervan overtuigd dat er nog veel meer creativiteit in onze leden zit, dus stuur de mooie verhalen en anekdotes op!

De Electronicus

Net als een schakeling, zo is het leven,
in een circuit kan men verbinding beleven
Een goed contact is het enige wat telt,
en de richting van het magnetische veld.

Door het verschil in spanning te meten,
komt men de plus en de min te weten.
Soms lijkt het een schematische droom,
geregeerd door de wet van Lenz of Ohm.

Een spoel is een elektrische component,
die geleidende windingen om een kern kent.
Waar een spoel kan filteren en afstemmen,
kan een transformator verhogen of temmen.

De uitgangstransformator is een harde werker,
om stroom af te geven in een buizenversterker.

Een goed contact is het enige wat telt,
en de richting van het magnetische veld.

In een circuit kan men verbinding beleven,
net als een schakeling, zo is het leven.

Echter, het leven kent veel beïnvloedingen,
nu leeft men van schakelende voedingen.
Zonder spanning verdwijnt het magnetisch veld,
het relais is voortaan in de ruststand gesteld.

Dit gedicht is geschreven door Gerard Rijken van Olst, ter ere van zijn vader, Chris Rijken van Olst. Chris is op 23 december 2020 op 89-jarige leeftijd in Den Haag overleden, en werkte van 1969 – 1989 bij Philips Apeldoorn. Mensen die Chris gekend hebben kunnen zijn zoon een bericht storen via rivano-apestaartje-hetnet-punt-nl.

Kort door de bocht.

Dit wordt niks voor die gene die denken dat ze er iets van opsteken. Ik ben alleen maar aan het provoceren en kritiek geven op management, managers, en bedrijven. Je wordt er namelijk heus niet vrolijk van wanneer je regelmatig dat gehannes ziet.

Het interesseert mij eigenlijk ook niet wat er in een bedrijf moet worden gedaan en hoe ze dat daar doen. Ze zoeken het maar uit. Wat ze goed doen zien we in de mooie kwartaalcijfers en het slechte komt pas uit de bus wanneer de curatoren zich het vuur uit de sloffen lopen om hier en daar nog wat van het verdwenen geld boven tafel te brengen. Dan mogen we luisteren naar alle droevige verhalen van de veroorzakers. Veel te hoge ontwikkelkosten van onverkoopbare producten. Slecht projectmanagement. Verkeerde inkoop. Trouwens wat goed of slecht is moet je ook maar afwachten of dat inderdaad ook zo is want de kans dat er met de cijfertjes is gerommeld is niet ondenkbaar gezien de hilarische toestanden in het multinationale gesjoemel. Schulden en afbouw, uitstel van betalingen en dan als noodrem het binnen halen van veel te dure nieuwe managers die op hun beurt weer onzin staan uit te kramen omdat ze de bedrijfscultuur cultuur niet kennen. Kortom niet gelet op, geld in en geld uit.

Ik heb mij trouwens laten wijs maken dat er ongeveer zeventien en een halve meter aan managementboeken bestaat die allemaal in detail proberen uit te leggen hoe je dat nou moet doen. Da’s knap hé. Alleen snap ik niet waarom het dan nog zo vaak zo’n zootje wordt. Onze kinderen zitten op allerlei soorten scholen verschrikkelijke hoeveelheden kennis in hun jonge hoofden te stouwen en dan willen we ook nog weten of ze dat wel goed hebben gedaan. Daarom worden ze daar op onderzocht, examineren. We willen dat ze een diploma halen. Dat moet nu eenmaal anders kom je niet verder in de maatschappij. Zo motiveren we dat.

Maar nou al die zogenaamde managers, de brallo’s die denken dat ze het allemaal zo goed weten. Hebben die wel het nodige bestudeerd, serieus een metertje of twee managementinformatie doorgenomen die op hun dagelijkse functioneren van toepassing is. Natuurlijk niet, daar hebben we geen tijd voor roepen ze en misschien hebben ze ook wel gelijk. Voor je er achter bent waar je de broodnodige informatie kunt vinden ben je al aardig overspannen en dan heb je nog niets gedaan waar je nieuwe bedrijf zijn voordeel mee kan doen. Dat zal wel de reden zijn dat het achterwegen wordt gelaten en dat is misschien ook wel de reden dat het bij zoveel bedrijven fout gaat.

Mij zul je ook niet horen praten over management wetenschap, dat kan ik helemaal niet. Ik ben net zo als al die anderen, ik doe maar wat mijn gezonde verstand mij ingeeft en verder kraai ik er maar wat op los.

Volgens een van mijn beste kennissen, waar van ik denk dat hij er verstand van heeft, is dat behoorlijk kort door de bocht.

Rijk Bennis

Het loonzakje en het keyboard

Naar aanleiding van het verhaal van Mientje Berkelmans, schieten mij nog een paar dingen te binnen. Allereerst natuurlijk het “loonzakje”. Ik herinner me nog goed dat mevrouw Schuilink met een karretje rondging (volgens mij was er ook een bewaker bij), waar iedereen zich dan op stortte (op het karretje, niet op mevrouw Schuilink!!). Toen Philips het fysieke loonzakje afschafte en over ging op elektronische betaling, was niet iedereen daar blij mee. Er waren collega’s die hun vrouw niet hadden verteld hoeveel er in het loonzakje zat, en een gedeelte voor zichzelf hielden……

Dat ieder land zijn eigen keyboard heeft, heb ik later ook nog ondervonden, toen ik regelmatig bij verkooporganisaties op bezoek kwam. In elk land zaten sommige toetsen op andere, voor mij onlogische, plekken. Hier heb ik mee leren omgaan. Wat langzamer typen en kijken waar je typt. Waar ik nooit aan heb kunnen wennen zijn de toetsenborden bij de banking afdeling in München,  Bunkerramo. Dit was een van oorsprong Amerikaans bedrijf, dat overgenomen was door Philips. Er werkten destijds nog veel Amerikanen, die hun PC met Duitse toetsenbord zo ingesteld hadden dat het als een Amerikaans toetsenbord werkte….
Niet bepaald WYSIWYG (what you see is what you get).

Deze Amerikaanse collega’s hadden nog wel meer eigenaardigheden. Ene Toni doopte zijn kunstgebit na het eten altijd in een glas cola. Verder hield hij van pokeren en ging elk jaar een maand naar Las Vegas. Hier is hij naar toe verhuisd toen hij een afvloeiingsregeling van Digital kreeg, met de bijbehorende zak geld.

Ene Steve at s ’morgens maar één boterham, maar dan zo dik belegd dat een big Mac er bij in het niet viel.  Dit was overigens tevens zijn lunch.

Bert Middeldorp